Μεταρυθμίσεις στην Παιδεία

Νομίζω είναι το θέμα που πάντα απασχολούσε τους ανθρώπους ως τα 25-30... Από κει και πέρα δε σκιάζονται και ιδιαίτερα Παραθέτω μερικά μόνο από τα ερωτήματα που μου έρχονται τώρα στο νου.

Τι θα μπορούσε να βελτιώσει την παιδεία μας;
Τι θα μπορούσε να κόψει τις ανυπολόγιστες δαπάνες σε φροντιστήρια;
Γιατί τα πανεπιστήμιά μας δεν είναι υψηλού επιπέδου και πολλές φορές δεν αναγνωρίζονται στο εξωτερικό;
Τι θα μπορούσε να αλλάξει στο σύστημα εισαγωγής;

Η εμπορευματοπιηση της εκπαιδευσης ειναι πλεον γεγονος.δυστυχως προκειμενου να αποκομισουν καποιοι χρηματα προσφερουν 'γνωση'.Το κρατος αντι να τους σταματησει και να ισχυροποιησει την δωρεαν παιδεια, ισα ισα βολευεται με αυτην την κατασταση.Η παιδεια πρεπει να αλλαξει ριζικα απο τις σχολικες υποδομες μεχρι τους καθηγητες, τα μαθηματα και κυριως τον τροπο διδασκαλιας.

*εμπορευματοποιηση

Φιλόσοφος έγραψε:Νομίζω είναι το θέμα που πάντα απασχολούσε τους ανθρώπους ως τα 25-30... Από κει και πέρα δε σκιάζονται και ιδιαίτερα Παραθέτω μερικά μόνο από τα ερωτήματα που μου έρχονται τώρα στο νου.

Τι θα μπορούσε να βελτιώσει την παιδεία μας;
Τι θα μπορούσε να κόψει τις ανυπολόγιστες δαπάνες σε φροντιστήρια;
Γιατί τα πανεπιστήμιά μας δεν είναι υψηλού επιπέδου και πολλές φορές δεν αναγνωρίζονται στο εξωτερικό;
Τι θα μπορούσε να αλλάξει στο σύστημα εισαγωγής;

Απλά να τονίσω, ότι κανείς δεν διαβάζει πλεόν για το σχολείο, παρακολουθεί μόνο τα μαθήματα κατεύθυνσης και "λιώνει" στα φροντηστήρια. Αυτό που πρέπει να αλλάξει κατά την γνώμη μου δεν είναι η παιδεία αλλά η εκπαίδευση. Να αλλάξει ο τρόπος μαθήματος με σκοπό να γίνει πιο ενδιαφέρον το μάθημα στον μαθητή. Οι καθηγητές να σταματήσουν να είναι τόσο αυταρχικοί, δεν είμαστε ούτε υπό την υποταγή δικτάκτορα ούτε φανταράκια. Η διδασκαλία οφείλει να είναι μαθητοκεντρική και όχι δασκαλοκεντρική. Ένας μαθηματικός μου παλιά μας έλεγε, "ο καθηγητής είναι οδηγός" και δεν καταλαβαίναμε! Έτσι πρέπει να είναι..αλλά... ποιος αλλάζει; Στην χώρα μας όλοι διακατέχονται από ωφελιμιστικές διαθέσεις... :/ Μερικοί προσπαθούν! Μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ...

Θεωρώ πως η κατάντια της ελληνικής κοινωνίας είναι συνέπεια της ανυπαρξίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Κατά την άποψη μου όλα ξεκινάνε μέσα από το ίδιο το σπίτι του καθενός, όμως δεν έχουν όλοι το προνόμοιο να ζουν σε μια οικογένεια που θα τους προσφέρει τη σωστή παιδεία, με τις σωστές ηθικές αρχές. Έτσι μια διαλυμένη εκπαίδευση, όπως η ελληνική, δεν δημιουργεί μια λειτουργικά πατριωτικά ποιοτική νέα γενία.

Ποία τα λάθη και τι προτείνω εγώ?
Τα ακόλουθα:
Λάθος πρώτο: Κομματική παιδεία. Από το γυμνάσιο μέχρι και το πανεπιστήμιο, ο μαθητής-φοιτητής μαθαίνει να δρά κομματικά. Στο γυμνάσιο-λύκειο είναι τα 5μελή και τα 15μελή, όπου συνήθως εκλέγονται άτομα που πολιτικοποιούνται από νωρίς (συνήθως με αριστερή νοοτροπία) με αποτέλεσμα συχνές καταλήψεις.
Στα πανεπιστήμια η κατάσταση αγριεύει με την ύπαρξη επώνυμων παρατάξεων (ΠΑΣΠ,ΔΑΠ,ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ,κλπ κλπ) που κάνει την νεολαία να σκέφτεται και να δρα πελατείακα από τα φοιτητικά της χρόνια.
Παραδειγμα: "Ψήφισε μας και θα σου εξασφαλίσω σημειώσεις για το Αστικό Δίκαιο και τραπέζι με μπουκάλι για τον Πλούταρχο τη Τρίτη"...

Πρόταση: Κατάργηση 5μελών και 15μελών και όλων των φοιτητικών παρατάξεων. Στα γυμνάσια-λύκεια ανοικτές ψηφοφορίες ανάμεσα στους μαθητές για τα αιτήματα τους.
Στα πανεπιστήμια κάθε εξάμηνο θα εκλέγει τους δικούς τους εκπροσώπους, οι οποίοι θα εκλέγονται μέχρι 2 φορές το πολύ, (οπότε δεν θα μένουν για πάντα στο ίδρυμα όπως κάνουν τώρα) και όλοι οι εκπρόσωποι των εξαμήνων θα καταθέτουν τα αιτήματα των φοιτητών στους καθηγητές. Ανοιχτές συνελεύσης φοιτητών.

Λάθος δεύτερο: Δίνεται βαση στην εκπαίδευση και όχι στη παιδεία. Δεν υπάρχουν στα σχολεία μαθήματα καλλιέργειας της ψυχής και υποστήριξη των μαθητών από ειδικούς.

Πρόταση: Περισσότερα μαθήματα θεατρολογίας, λογοτεχνίας, καταγραφής ιδεών, δημόσιας ομιλίας, λόγου και έκφρασης, αρχαίων ελληνικών και να υπάρχει σε κάθε σχολείο παιδοψυχολόγος.

Λάθος τρίτο: Σημαντικό ποσοστό δασκάλων και καθηγητών, ξεχνάνε ότι είναι κοινωνικοί λειτουργοί και δρουν ως δημόσιοι υπάλληλοι στη νοοτροπία. Δηλαδή, βαριούνται που ζούνε...

Πρόταση: Δημιουργία συλλογικής κίνησης, ίσως γονέων ή φοιτητών ή μαθητών, ανά σχολείο που θα πιέζει τη διοίκηση στο να κάνει σωστά τη δουλεία της, δρώντας όχι ελεκτικά αλλά υποστηρικτικά.
Για τον έλεγχο πιστεύω ότι πρέπει να επανέλθει ο θεσμός του επιθεωρητή Παιδείας. Και φυσικά αύξηση του μισθού των καθηγητών και δασκάλων και αύξηση των κονδυλίων για τη παιδεία.

Λάθος τέταρο: Βάζουμε εμπόδια στα παιδία των νομίμων μεταναστών να φοιτήσουν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Πρόταση: Σχολείο με υποδομές για τους μετανάστες της χώρας μας. Θα έπρεπε να τους μορφώνουμε γιατί έτσι θα γινόμασταν πιο ανταγωνιστικοί όταν τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια "βγάζανε" μυαλά από τα παιδία των μεταναστών. Αυτά τα παιδία μπορεί να καλύπτανε θέσεις εμπορικών ακολούθων μας στις ξένες χώρες-πατρίδες τους ή πρέσβεων. Έχοντας αυτά δεχτεί τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παιδεία θα προωθούσαν τον ίδιο στη χώρα τους. Θα προωθούσανε τα δικά μας συμφέροντα. Κάτι σαν το σύστημα που εφάρμοζε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Όσοι πάλι θα έμεναν εδώ απλά θα προσφέρανε της υπηρεσίες τους στην ελληνική κοινωνία όπως ο καθένας μας.

Λάθος Πέμπτο: Σύνδεση του Υπουργείου Παιδείας με αυτό των Θρησκευμάτων. Για προφανής λόγους...

Πρόταση: Δημιουργία Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Σε αυτό θα επανέλθω με άρθρο που είδα ότι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Προσφάτως το ΣΚΑΙ είχε και ένα ντοκιμαντέρ για τις φυλακές του Ironwood στην Αμερική όπου μέσα έχουν 5-7 φύλακες και 10 καθηγητές.
Εκεί τους μαθαίνουν χειρονακτικές εργασίες μέχρι και οικονομικές επιστήμες. Ενώ μπορούνε να πάρουνε και πτυχίο από τη φυλακή σε έναν κλάδο!!!
Φυσικά όταν αποφυλακίζονται. Και φυσικά μιλάμε για νορμάλ φυλακισμένους. Όχι τίποτα βιαστές, δολοφόνους, τρελούς και οργανωμένους μαφίοζους, είπαμε....
Όταν αποφυλακίζονται υπάρχουν ειδικές επιχειρήσεις ή δημόσιες θέσεις όπου μπορούν να εργαστούν ενώ όσες επιχειρήσεις τους προσλαμβάνουν επιδοτούνται για αυτό.
Ξέρω...το σενάριο για τα ελληνικά δεδομένα είναι ουτοπικό...γιατί απλά πρέπει να λύσουμε άλλα προβλήματα πρώτα και ύστερα αυτά.

Πηγή είναι το [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Παιδεία, εκπαίδευση ή πτυχιοπωλεία;

2/2/2009 - 00:31

Του Ηρακλή Α. Σωτηράκη

Ας πούμε αλήθειες. Αλήθειες ωμές που μπορεί να πονάνε, αλλά πιθανά να θεραπεύουν και από πλάνες. Άλλος ένας διάλογος για την Παιδεία. Χωρίς ακόμα να έχουμε ξεκαθαρίσει για ποιο πράγμα θα διαλεχτούμε. Γιατί αν δεν ξέρεις το θέμα, ό,τι και να αποφασίσεις, θα είσαι εκτός θέματος.

Θα μιλήσουμε για παιδεία; Φυσικά ποτέ ένας νόμος δεν μπορεί να επιβάλλει κανόνες απόκτησης παιδείας. Γιατί η παιδεία είναι βασική έννοια, και έχει κατά την ταπεινή μου άποψη, ως κυρίαρχο συστατικό την εθελοντική επιθυμία για απόκτηση γνώσης. Γνώσης που δεν είναι απαραίτητα χρηστική.

Μήπως θα μιλήσουμε για εκπαίδευση; Δηλαδή μήπως θα μιλήσουμε για ένα σύστημα κανόνων που προδιαγράφουν καθήκοντα και υποχρεώσεις διδασκομένων και διδασκόντων, με σκοπό την εκπαίδευση του μαθητή, σε ένα προσανατολισμένο γνωστικό στόχο, που καταλήγει στην αποδεδειγμένη απόκτηση ικανοτήτων, για ένα σκοπό.

Πρέπει πάντως να δεχτούμε, πως άλλο παιδεία, και άλλο εκπαίδευση. Εμείς στην Ελλάδα για ποιο πράγμα κάνουμε διάλογο; Για την παιδεία ή για την εκπαίδευση;

Θα ήταν μάλλον αστείο να απαντήσουμε ότι κάνουμε διάλογο για την παιδεία, έχοντας καταργήσει την αρχαία ελληνική γραμματεία, έχοντας ανύπαρκτη έρευνα, και με πνευματικό κόσμο κρυμμένο.

Ας υποθέσουμε ότι κάνουμε διάλογο για το εκπαιδευτικό σύστημα, δηλαδή για την εκπαίδευση. Δηλαδή για να ορίσουμε κανόνες και υποχρεώσεις ΟΛΩΝ των συμμετεχόντων στο σύστημα, με σκοπό την άριστη εκπαίδευση των μαθητών σε συγκεκριμένο πρόγραμμα με συγκεκριμένο στόχο.

Ο στόχος; Ποιος είναι ο στόχος; Οι σοβαροί λαοί θα απαντούσαν ότι: Φτιάχνουμε εκπαιδευτικό σύστημα που θα μπορέσει να εκπαιδεύσει τα στελέχη, που θα απαιτηθούν για την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της χώρας, όταν έρθει η ώρα της αποφοίτησης τους.

Δηλαδή:

1.- Προγραμματίζουν την εξέλιξη της κοινωνίας τους για τα επόμενα 5, 10, 20 χρόνια. Ο προγραμματισμός δεν ανατρέπεται κάθε τετραετία, ή με κάθε ανασχηματισμό. Είναι διακομματικά συμφωνημένος.

2.- Με βάση το μοντέλο εξέλιξης που έχουν αποφασίσει να υλοποιήσουν, υπολογίζουν τον αριθμό των εργατών, των τεχνητών, και των επιστημόνων που θα απαιτηθούν ανά ειδικότητα.

3.-Στη συνέχεια σχεδιάζουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα τέτοιο, ώστε την κατάλληλη στιγμή, να τους αποδώσει τα στελέχη που θα χρειαστεί η κοινωνία αυτή, για να προχωρήσει παραπέρα.

Εμείς, προγραμματισμό δεν έχουμε (για διακομματικό προγραμματισμό, ντρέπομαι να αναφερθώ). Άρα, δεν γνωρίζουμε το στόχο. Δεν ξέρουμε δηλαδή πόσους οικονομολόγους θα χρειαστεί η οικονομία μας την επόμενη πενταετία, ούτε πόσους γιατρούς, ούτε πόσους δικηγόρους.

Παρ΄ όλα αυτά εισάγουμε εκατοντάδες μαθητές σε πανεπιστημιακές σχολές οικονομικών σπουδών, ιατρικών σπουδών, νομικών σπουδών. Αν λοιπόν κάνουμε διάλογο για την εκπαίδευση:

- Χωρίς γνωρίζουμε το στόχο για ποιο πράγμα θα συζητήσουμε;

- Χωρίς να γνωρίζουμε τις ανάγκες για ποιο πράγμα θα αποφασίσουμε;

Τι είδους εκπαίδευση θα σχεδιάσουμε; Τελικά μήπως ο διάλογος δεν γίνεται ούτε για την παιδεία ούτε για την εκπαίδευση; Συγχωρήστε με αλλά μάλλον αυτός ο διάλογος που γίνεται πάντα στη χώρα μας, και βαφτίζεται διάλογος για την εκπαίδευση είναι ένας διάλογος για να ρυθμίσουμε τους κανόνες λειτουργίας των ΠΤΥΧΙΟΠΩΛΕΙΩΝ.

Εδώ είναι εύκολο να γίνει διάλογος, διότι δεν χρειάζεσαι να γνωρίζεις το στόχο, ούτε φυσικά τις ανάγκες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κανονίσεις τον τρόπο λειτουργίας του πτυχιοπωλείου. Ε, διάολε δεν είναι και δύσκολο αυτό. Βάζεις έναν πρόεδρο στο διάλογο, ειδικό στο θέμα, και τι πιο καλό από ένα πρώην πρόεδρο πτυχιοπωλείου, φωνάζεις και τους συλλόγους των καταναλωτών (φοιτητών), οι οποίοι εκπροσωπούνται μέσω των πολιτικών τους καλύψεων (κόμματα), φωνάζεις και ενώσεις των υπαλλήλων (Σύλλογοι πανεπιστημιακών), μαζί και τους συλλόγους βοηθητικού προσωπικού (δάσκαλοι, καθηγητές), και όλοι μαζί αποφασίζουν τους τρόπους με τους οποίους τα πτυχιοπωλεία θα γίνουν αποδοτικότερα.

Οι προτάσεις απλές και σαφείς:

1.- Να μπορούμε να μπαίνουμε εύκολα στο κατάστημα.

2.- Τα προϊόντα στα ράφια (μαθήματα), να είναι εύκολα προσβάσιμα.

3.- Να μη χρειάζεται πολύ χρόνο (εξάμηνα), για να βρούμε αυτό που θα πάρουμε.

4.- Να μη καθυστερούμε στην έξοδο.

5.- Να μη πληρώνουμε για την πτυχιοκτησία.

6.- Καλές αμοιβές για τους υπαλλήλους.

7.-Μεγάλη διαφοροποίηση προϊόντων, ώστε να μην έχουμε ογκώδεις συλλόγους απογοητευμένων αγοραστών.

Α, μάλιστα, τώρα το κατάλαβα. Διάλογος για πιο άνετα, εύκολα προσβάσιμα και ξεκούραστα πτυχιοπωλεία. Σε συνεργασία με τους πτυχιοκτήτες, με τους πτυχιοεξαρτόμενους επαγγελματίες, και τους πτυχιοπώλες!!!

Σωστά. Τώρα ξέρω τι ψάχνουνε στο διάλογο. Ξέρετε, μου έκανε εντύπωση, η ανακοίνωση «Διάλογος για την παιδεία». Λέω, σοβαροί άνθρωποι, Υπουργοί, πρυτάνεις, πανεπιστημιακοί, είναι δυνατόν να κοροϊδεύουμε τόσο απροκάλυπτα την κοινωνία;

* Ο κ. Ηρακλής Α. Σωτηράκης είναι Επίκουρος καθηγητής ΤΕΙ Πειραιά

Σάββατο, Σεπτέμβριος 13, 2008

Το σχολείο της χαμένης νιότης...
Kαλημέρα Σχολείο - Καλημέρα Θλίψη

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Άνοιξαν τα σχολεία. Για κάποιους ένα ευχάριστο και μοναδικό γεγονός, για τους περισσότερους θλιβερό.

Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.

Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.

Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).

Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους, ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση».

Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας).

Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.

Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση.

Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;

Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».

Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;

Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!

Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!

Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους. Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απΆ όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

Υ.Γ. μπορεί να το έχετε ξαναδιαβάσει αλλά ποτέ δεν είναι αργά να συνείδητοποιήσετε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Καταπληκτικά τα άρθρα που έστειλες Ανδρόνικε!! Απ' τη μία χαιρόμουν να τα διαβάζω, κι απ' την άλλη ένιωθα άσχημα που πήγα σε ελληνικό σχολείο...

Θα σχολιάσω λίγο τις προτάσεις σου:

Κατάργηση 5μελών και 15μελών και όλων των φοιτητικών παρατάξεων. Στα γυμνάσια-λύκεια ανοικτές ψηφοφορίες ανάμεσα στους μαθητές για τα αιτήματα τους.
Στα πανεπιστήμια κάθε εξάμηνο θα εκλέγει τους δικούς τους εκπροσώπους, οι οποίοι θα εκλέγονται μέχρι 2 φορές το πολύ, (οπότε δεν θα μένουν για πάντα στο ίδρυμα όπως κάνουν τώρα) και όλοι οι εκπρόσωποι των εξαμήνων θα καταθέτουν τα αιτήματα των φοιτητών στους καθηγητές. Ανοιχτές συνελεύσης φοιτητών.

Η κατάργηση των μαθητικών συμβουλίων θα ήταν πολύ θετική κίνηση, γιατί όπως είπες κι εσύ πραγματικά μαθαίνουν να δρουν κομματικά οι έφηβοι. Η πρότασή σου για την τριτοβάθμια λειτουργεί περίπου με τον ίδιο τρόπο στο Βέλγιο όπου σπουδάζω και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα οι εκλεγμένοι δεν δίνουν τις αποφάσεις τους απλώς, στο συμβούλιο των καθηγητών, μα συμμετέχουν με 20% δύναμη ψήφου.

Περισσότερα μαθήματα θεατρολογίας, λογοτεχνίας, καταγραφής ιδεών, δημόσιας ομιλίας, λόγου και έκφρασης, αρχαίων ελληνικών και να υπάρχει σε κάθε σχολείο παιδοψυχολόγος.

Θα μπορούσαν να μπουν ακόμη και μαθήματα θετικής κατεύθυνσης με πιο θεωρητική προσέγγιση. Ας πούμε φιλοσοφία μαθηματικών, ή ηθική γενετική. Τέτοια μαθήματα κάνουν πραγματικά τον άνθρωπο να σκέφτεται.

Δημιουργία συλλογικής κίνησης, ίσως γονέων ή φοιτητών ή μαθητών, ανά σχολείο που θα πιέζει τη διοίκηση στο να κάνει σωστά τη δουλεία της, δρώντας όχι ελεκτικά αλλά υποστηρικτικά.
Για τον έλεγχο πιστεύω ότι πρέπει να επανέλθει ο θεσμός του επιθεωρητή Παιδείας. Και φυσικά αύξηση του μισθού των καθηγητών και δασκάλων και αύξηση των κονδυλίων για τη παιδεία.

Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου! Περιγράφεις πολύ ωραία ένα οργανωμένο σχολείο. Το μόνο που λείπει, εκτός από τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν γι' αυτό, είναι οι άνθρωποι με όρεξη και όραμα, καθώς ένα τέτοιο περιβάλλον δεν θέλει ανθρώπους που κάνουν το επάγγελμα του καθηγητή από αγγαρεία αλλά ανθρώπους που το βλέπουν ως λειτούργημα.

Σχολείο με υποδομές για τους μετανάστες της χώρας μας. Θα έπρεπε να τους μορφώνουμε γιατί έτσι θα γινόμασταν πιο ανταγωνιστικοί όταν τα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια "βγάζανε" μυαλά από τα παιδία των μεταναστών. Αυτά τα παιδία μπορεί να καλύπτανε θέσεις εμπορικών ακολούθων μας στις ξένες χώρες-πατρίδες τους ή πρέσβεων. Έχοντας αυτά δεχτεί τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παιδεία θα προωθούσαν τον ίδιο στη χώρα τους. Θα προωθούσανε τα δικά μας συμφέροντα. Κάτι σαν το σύστημα που εφάρμοζε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Όσοι πάλι θα έμεναν εδώ απλά θα προσφέρανε της υπηρεσίες τους στην ελληνική κοινωνία όπως ο καθένας μας.

Για να μορφώσεις τους μετανάστες, πρέπει να περάσεις το μήνυμα στον Έλληνα πως κι ο μετανάστης μπορεί να φανεί χρήσιμος, όπως ανέφερες το παράδειγμα με την πολιτική του Βυζαντίου, το οποίο έζησε αρκετούς αιώνες χάρη σε τέτοιες πολιτικές.
Τώρα όσον αφορά τα σχολεία, δεν πιστεύω πως χρειάζονται διαφορετικά κτήρια. Αν η υποδομή του δημόσιου σχολείου γίνει σωστότερη, όπως αναφέρεται παραπάνω, μπορεί να υπάρξει κάποιο πρόγραμμα προσαρμογής γι' αυτά τα παιδιά στο νέο περιβάλλον και έπειτα να παρακολουθούν μαζί με τα ελληνόπουλα και κυρίως να ΕΡΕΥΝΟΥΝ μαζί.

Δημιουργία Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού

Πιστεύω πως θα πρεπε να ναι και μαζί και χώρια αυτά τα δύο υπουργεία. Ίσως θα μπορούσαν να συνεργαστούν αν χώριζε το θρησκευμάτων από το παιδείας (απαραίτητη κίνηση).

Επειδη η παιδεια και εκπαιδευση ειναι μεγαλοι κλαδοι με πολλα παρακλαδια, θα προσπαθησω να ειμαι συντομος, καθως το να αναφερθουμε σε ολους αυοτυς τους κλαδους θα ειναι κουραστικο, και ακομα πιο κουραστικο θα ειναι δωσουμε ολες τις απαντησεις για τα προβληματα και στην σωστη σειρα(ηδη φλυαρω).

Πιστευω οτι για υπαρξη σωστη εκαιδευση πρεπει πρωτα να λαβουμε μια παιδεια, καθως αν δεν αναπτυξουμε μια νοοτροπια με την οποια δεχομαστε να μαθαινουμε και οχι οπως ειμαστε(μιλαω γενικα). Αν υπαρξει παιδεια, τοτε οι ιδιοι θα αναζητησουμε την εκπαιδευση, διοτι ως ανθρωποι αναζηταμε την γνωση(παροτι και αυτο το χουν διαφθειρει). Τωρα για τις εκλογες στα σχολεια αρχικα, πιστευω οτι αν μας αλαξει η νοοτροπια του τεμπελη του δηθεν επαναστατη και ολων αυτων των "cool" πραγματων, οι ιδιες οι εκλογες δεν ειναι ιδιαιτερα κακος θεσμος, καθως θα μπορουν οι εφηβοι να αναγνωριζουν εναν σωστο ηγετη. Ολα αυτα βεβαια ειναι δυστυχως σχεδον ακαταρθωτα μεσα στην διαρκεια της ζωης των ανθρωπων που θελουν να τα εφαρμοσουν. Και εδω ειναι οπου πρεπει να παρεμβει η παιδεια. Αμα αυτο το μυνημα εχει περασει σε επομενες γενεες μαζι με μια αντιστοιχη ιδεολογικη κληρονομια τοτε μπορει να δημιουργηθουν βασεις για εναν νεο πολιτισμο, παραληλα συνδεδεμενο με τον παλαιο, βασισμενο στην ιδεα της πραγματικης Δημοκρατιας.
Βεβαιως καταλαβαινω οτι αυτο ειναι κοντα στο απιθανο, καθως υπαρχουν χιλιαδες αλλα προβληματα που πρεπει να αντιμετωπιστουν.
Πιστευω Ανδρονικε οτι αν υπηρχε καταλληλη παιδεια οι καποιες προτασεις σου θα ηταν περιττες, καθως η ιδια η παιδεια θα τις ειχε αντιμετωπισει!
Τωρα το πιο δυσκολο μερος ειναι το πως θα αναπτυχθει μια τετοια παδεια...
(Επειδη ειμαι κουρασμενος και ειναι χαραματα περιμενω απαντησεις για την παιδεια και θα το συνεχισω)

Απ' τη μία χαιρόμουν να τα διαβάζω, κι απ' την άλλη ένιωθα άσχημα που πήγα σε ελληνικό σχολείο...

Δεν είσαι ο μόνος!!!

Η κατάργηση των μαθητικών συμβουλίων θα ήταν πολύ θετική κίνηση, γιατί όπως είπες κι εσύ πραγματικά μαθαίνουν να δρουν κομματικά οι έφηβοι. Η πρότασή σου για την τριτοβάθμια λειτουργεί περίπου με τον ίδιο τρόπο στο Βέλγιο όπου σπουδάζω και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Μάλιστα οι εκλεγμένοι δεν δίνουν τις αποφάσεις τους απλώς, στο συμβούλιο των καθηγητών, μα συμμετέχουν με 20% δύναμη ψήφου.

Άρα ζω σε λάθος χώρα και με επιχειρήματα πλέον...

Πάντως πέρα από τη πλάκα, χαίρομαι που λες ότι στο Βέλγιο λειτουργεί αυτό το σύστημα, πράγμα που κάνει την πρόταση μου να μην είναι πλέον Ουτοπική.

Θα μπορούσαν να μπουν ακόμη και μαθήματα θετικής κατεύθυνσης με πιο θεωρητική προσέγγιση. Ας πούμε φιλοσοφία μαθηματικών, ή ηθική γενετική. Τέτοια μαθήματα κάνουν πραγματικά τον άνθρωπο να σκέφτεται.

Συμφωνώ.

Το μόνο που λείπει, εκτός από τις αποφάσεις που πρέπει να παρθούν γι' αυτό, είναι οι άνθρωποι με όρεξη και όραμα, καθώς ένα τέτοιο περιβάλλον δεν θέλει ανθρώπους που κάνουν το επάγγελμα του καθηγητή από αγγαρεία αλλά ανθρώπους που το βλέπουν ως λειτούργημα.

Συμφωνώ.
Ακολουθώντας τις θεωρίες ηγεσίας και παρακίνησης που κάναμε στα μαθήματα management, αυτό μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους.
Από άποψη ηγεσίας, τοποθετώντας έναν διευθυντή σε κάθε σχολείο, με όρεξη για δουλεία και μεταλαμπάδευση γνώσεων, υποστηριζόμενος από έναν οργανωμένο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων που θα ζητάει ορθή εκπαίδευση για τα παιδια τους, τους μαθητές, οι υπόλοιποι δάσκαλοι-καθηγητές θα αφυπνιστούν.
Και πάντα σε κάθε σχολείο υπάρχουν 3-4 δάσκαλοι που δουλεύουν σωστά, οι οποίοι θα είναι ένα advantage.
Από άποψη παρακίνησης, άμα δώσεις κίνητρο στους καθηγητές, όπως καλύτερο μισθό και υγιή χώρο εργασίας τότε θα αποδώσουν.
Και στην τελική αν αποδώσουν, τους καλείς, τους λες κύριοι εγώ από τη πλευρά μου (ως πολιτεία) δρω για το καλό της παιδείας για αυτό και σας αύξησα τους μισθούς και έφτιαξα τα σχολεία. Αν δεν μπορείτε να κάνετε την δουλεία σας, "τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία".

Ενώ τώρα βρίσκουν και πάτημα οι καθηγητές. Λένε: με μισθούς πείνας και τέτοιους χώρους εργασίας, να λέτε και ευχαριστώ που πατάμε στα σχολεία...

Τώρα όσον αφορά τα σχολεία, δεν πιστεύω πως χρειάζονται διαφορετικά κτήρια. Αν η υποδομή του δημόσιου σχολείου γίνει σωστότερη, όπως αναφέρεται παραπάνω, μπορεί να υπάρξει κάποιο πρόγραμμα προσαρμογής γι' αυτά τα παιδιά στο νέο περιβάλλον και έπειτα να παρακολουθούν μαζί με τα ελληνόπουλα και κυρίως να ΕΡΕΥΝΟΥΝ μαζί.

Ενδιαφέρον πρόταση.

Πιστεύω πως θα πρεπε να ναι και μαζί και χώρια αυτά τα δύο υπουργεία. Ίσως θα μπορούσαν να συνεργαστούν αν χώριζε το θρησκευμάτων από το παιδείας (απαραίτητη κίνηση).

Το υπουργείο που θα ασχολείται με την εκπαίδευση πρέπει να είναι υπουργείο αρμόδιο για την Παιδεία, τον Πολιτισμό και τις νεανικές δραστηριότητες.
Έξω το Θρησκευμάτων.

Τωρα για τις εκλογες στα σχολεια αρχικα, πιστευω οτι αν μας αλαξει η νοοτροπια του τεμπελη του δηθεν επαναστατη και ολων αυτων των "cool" πραγματων, οι ιδιες οι εκλογες δεν ειναι ιδιαιτερα κακος θεσμος, καθως θα μπορουν οι εφηβοι να αναγνωριζουν εναν σωστο ηγετη.

Όχι πλήρεις κατάργηση των εκλογών αλλά ολική συμμετοχή των μαθητών και δικαιότερη εκπροσώπηση των φοιτητών.

Πιστευω Ανδρονικε οτι αν υπηρχε καταλληλη παιδεια οι καποιες προτασεις σου θα ηταν περιττες, καθως η ιδια η παιδεια θα τις ειχε αντιμετωπισει!

Σίγουρα, αλλά αφού δεν την έχουμε την παιδεία, κάπως πρέπει να την αποκτήσουμε.
Οπότε ας οικοδομήσουμε ένα υγιές εκπαιδευτικό σύστημα.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τα σχόλια και ο συλλογισμός δικός σας...

elle137 έγραψε:[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Τα σχόλια και ο συλλογισμός δικός σας...

Προφανώς, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις αλλαγές γνωρίζουν πολύ καλά την κατάσταση των νέων και το πνεύμα αμφισβήτησης που έχουν. Γνωρίζουν πως είναι εύκολο να πλάσουν τα μυαλά των νέων και να δώσουν βάση σε άλλα θέματα για να τους χειραγωγήσουν αργότερα. Γι' αυτό και τα πιο βασικά μαθήματα (Ιστορία και Θρησκευτικά) γίνονται μαθήματα επιλογής.
Ιστορία: Βοηθά να καταλάβεις τον πολιτισμό και τις παραδόσεις της χώρας σου. Χωρις αυτή δεν καλλιεργείται η κριτική ικανότητα, τίποτα!
Θρησκευτικά: Μέγιστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού κατά την γνώμη μου. Προσπαθούν να το διαγράψουν και αυτό.

Κρίμα. Μόνο αυτό! :/ Να μας κάνουν ότι γουστάρουν θέλουν "όλοι αυτοί"

Συμφωνώ μαζί σου... Έχω αρχίσει να εκτιμώ τις πανελλήνιες! Φαντάσου που φτάσαμε...
Ντροπή... μόνο αυτό έχω να πω.

θρησκευτικα?

Τι σε πείραξε εσένα πάλι;

για τα θρησκευτικα.τι εννοεις?

στεφ τς έγραψε:για τα θρησκευτικα.τι εννοεις?

Χωρίς θρησκεία είμαστε ένα τίποτα. Πολύ απλά... Συνδέεται με ένα σωρό πράγματα.. Ιστορία, Ηθική, Πνευματικότητα, Πολιτική,... μπορεί να φαίνεται ένα βαρετό και περιττό μάθημα, αλλά στην πραγματικότητα προσφέρει πολλά, αν φυσικά διδαχθεί σωστά..

δηλαδη πως το εννοεις να διαχτει σωστα?και τι ακριβως διδασκει απο ιστορια γιατι πολυ το ακουω αυτο...θεωρειται θετικο που διδασκεται πολιτικη μεσα απο τα θρησκευτικα??και πως μπορουμε να μιλησουμε για ηθικη και πνευματικοτητα οταν οι εκκλησιαστικοι ηγετες,που στην ουσια ειναι υπευθυνοι για τα βιβλια,κανουν ο,τι κανουν?

Για αυτό ακριβώς τον λόγο λέω να διδαχθεί "σωστά". Αλλά για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα σ'αυτή τη χώρα! Αποκλείεται να γίνουν αυτά τα "ασήμαντα", για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμου, όπως πρέπει όταν υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για την διατήρηση της ταυτότητας, του έθνους και του ίδιου του κράτους... :/ Είμαστε σε δύσκολη θέση παιδιά και τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμη...

την θρησκεια παντα την χρησιμοποιουσαν για να χειραγωγουν τον λαο.απο την αρχαια Αιγυπτο μεχρι σημερα η θρησκεια ελεγε μην αντιδρας δουλευε σαν χαμαλης και οι κοποι σου θα ανταμηφθουν σε καποια αλλη ζωη γενικα και αοριστα και την ιδια στιγμη αν εκανες το αντιθετο αυτες οι ''ανωτερες δυναμεις'' θα σε τιμωρουσαν...

εχεις πολυ δικιο

το θεμα δεν ειναι τα θρησκευτικα

πες μας φιλε ντικο

ναι το ξερω οτι δεν ειναι τα θρησκευτικα το θεμα αλλα μιας και εκει πηγε η συζητηση...